Theatrale dialoog over en voor jonge mantelzorgers en hun omgeving.
Een interactieve voorstelling met humoristische scènes, muziek en een gekke dokter. Over feesthoedjes en bokshandschoenen. Over koffie zetten en brood smeren. Over tijd voor jezelf willen en keuzes maken. Over niet begrepen worden en je eenzaam voelen. En vooral over cadeautjes die je zomaar krijgt, zonder erom te vragen.
De voorstelling is tot stand gekomen doordat in gesprekken met jonge ervaren mantelzorgers herkenbare, rake en humoristische scènes ontstonden. In de voorstelling zitten onder andere verhalen van Sylvia (moeder met borstkanker), Yamina (psychisch zieke moeder) en Anisha (gehandicapt broertje).
Is het zwart? Is het wit?
Is het zwaar? Is het licht?
Is het een strijd? Is het een feestje?
Cadeautjes zijn altijd een verrassing.
Zullen we ze samen openmaken?
"Kom geen koffie drinken, maar koffie zetten"
Een achtvormige tafel met allerlei vakjes en verrassende inhoud staat op het decor. Aan de hand van spullen en interactieve scènes gaan we met elkaar in gesprek. Zo hebben we het over: zorgen voor elkaar, helpen in huis, aan jezelf denken, jaloezie, onzekerheid en machteloosheid.
Wie wil er met mij boksen?
Tips voor jonge mantelzorgers:
- Je bent niet de enige die dit mee maakt, al voelt het soms van wel
- Zorgen voor je ouder is prima, maar je bent en blijft het kind
- Je hoeft er niet over te praten, het mag. Het is niet raar om om hulp te vragen.
- Soms moet je je vrienden helpen door te zeggen dat je ze nodig hebt.
Tips voor vrienden van jonge mantelzorgers:
- Vraag eerst hoe het met mij is, voor je over mijn familie begint
- Help me een keer met mijn zorgtaken voordat we samen wat gaan doen
Tips voor docenten/ouders/verzorgers/familie/hulpverleners:
- Ik ben niet ziek, maar voel me vaak wel zo (schaduwziek)
- Laat zien dat je er ook voor mij bent, komt niet alleen voor de patiënt
- Vraag eens: Wat heb je nodig én luister naar het antwoord
- Praktische hulp is heel fijn, dan heb ik meer tijd voor mezelf
- Vergeet niet dat het er altijd is en het niet zomaar ineens weer over is
Weet je wat ik wil?
Ik wil gewoon een beetje tijd voor mezelf.
Welke zorgen hangen er aan jouw kapstok?
Het boek dat ik schreef over 15 jaar leven met mijn zieke moeder: Schaduwziek. Mantelzorger zijn is voor mij Schaduwziek zijn. Want je bent niet ziek, maar je voelt je vaak wel zo.
Naar aanleiding van het boek: Schaduwziek is Sylvia nu bezig een voorstelling te maken. Waarin zij terugkijkt op de 15 jaar dat haar moeder ziek was en zij zichzelf Schaduwziek noemde en voelde. En over hoe ze nu haar leven leidt met al die ervaringen in haar rugzak.